Uninstall کردن یک برنامه توسط Command Prompt

اگر برای uninstall کردن نرم افزاری از روی ویندوز کامپیوترتان بنا به هر دلیلی از محیط گرافیکی یا همان GUI ویندوز نمی توانید استفاده کنید و یا می خواهید از طریق batch file اقدام به uninstall کردن برنامه ای بکنید، تا انتهای این مقاله کوتاه با ما همراه باشید تا چگونگی انجام این کار را بررسی نماییم.
برای انجام این کار می بایست از ابزاری تحت عنوان WMIC استفاده کنید که از طریق محیط Command Prompt ویندوز قابل دسترس می باشد. پس ابتدا با زدن عبارت cmd در Run به محیط Command Prompt می رویم و در آنجا عبارت WMIC را تایپ کرده و اینتر می کنیم. اکنون با عبارتی شبه به متن زیر مواجه می شوید:

wmic:root\cli>
حال عبارت زیر را وارد نمایید:

product get name

پس از چند ثانیه لیستی از تمامی نرم افزارهای نسب شده بر روی کامپوتر خود را مشاهده خواهید کرد. اکنون دستور زیر را وارد کنید. فقط توجه داشته باشید که بجای application name باید نام نرم افزار مورد نظر را دقیقاً مانند همان نامی که در لیست داده شده در دستور قبل آورده شده است بنویسید.
product where name=”application name” call uninstall

اکنون از شما پرسیده می شود که آیا مطمئن به حذف برنامه مورد نظر هستید یا خیر که برای تایید باید یک حرف Y تایپ کرده و اینتر کنید. اکنون پیام Method execution successful را مشاهده می کنید که به معنیuninstall شدن برنامه مورد نظر می باشد

Write protect flash :

ابتدا کامپیوتر خود را خاموش کنید و سپس فلش یا مموری خود را به یکی از پورت های USB های خالی متصل کنید .کامپیوتر خود را روشن کنید و قبل از اینکه کامل بوت شود پشت سر هم کلید F8 بر رویه صفحه کلید خود را فشار دهید .

گزینه ی Safe Mode With Command Prompt را اینتخاب کنید و بگذارید تا ویندوز بوت شود .
بعد از بوت شدن ویندوز این دستور را در cmd تایپ کنید و اینتر را بزنید C:\Windows\System32>X
نکته : به جای X اسم درایو فلش یا مموری خود را انتخاب کنید .
سپس این دستور را تایپ کنید و اینتر را بزنید X:\>Format X
اگر N\Y آمد ، Y را انتخاب کنید و اینتر را بزنید
نکته : به جای X اسم درایو فلش یا مموری خود را انتخاب کنید با این روش فلش شما در Safe Mode به صورت Low Level فرمت می شود و Write Protection از روی آن برداشته می شود

آسیاب دستی یا دستاس

بسی دستاس چرخیده پسرجان      که بلغوری بیرون آید از آن جان

کنون یاد آور آن دستان خسته        سپاسی گو بر  آن مردان وجدان

 تصور کنید کارخانه های آرد در شهر ها و  آسیاب های گازوئیلی امروزی و حتی آسیاب آبی یا بادی وجود ندارد شما هم باید برای تهیه نان گندم را آرد کنید چه می کنید ؟

زیاد فکر نکنید این مشکل را نیاکانمان زمانی که دقیقا در همین وضعیت قرار داشته اند حل کرده اند.

آری آنها وسیله ای ساختند که نام آسیاب دستی یا به طور مخفف دستی بر آن نهادند و نام دیگر آن دستاس است.

حتما شنیدید می گویند فلان کس پدر فلان موضوع است و یا فلان وسیله پدر فلان وسیله امروزی است. دستاس پدر تمام آسیاب ها و کارخانه های آرد امروزی است. ما از دستاس به کارخانه رسیدیم و اما دستاس:

 سنگ بالایی سنگ  زیرین

 آسیاب دستی شامل 2 قطعه سنگ گرد به قطر حدود نیم متر و ضخامت حدود 5 تا 10 سانتی متر است . این دو قطعه سنگ توسط استاد کاران ماهر تراش داده شده است و دو سوراخ بر روی قطعه بالایی و یک سوراخ بر روی قطعه پایینی تعبیه شده است . این دو قطعه سنگ هنگام کار بر روی همدیگر قرار می گیرند.

 

 در وسط  یکی از قطعه سنگ ها که در زیر قرار می گیرد سوراخی تعبیه شده و قطعه چوبی به طول حدود 30 سانتی متر در آن فرو برده شده و ثابت شده است. بر روی قطعه سنگ بالایی سوراخی در وسط تعبیه شده که به هنگام کار قطعه چوب بالایی از این سوراخ عبور کرده و دو سنگ بر روی هم قرار می گیرند . در حاشیه سنگ بالایی سوراخی دیگری در نظر گرفته شده و چوبی دیگری به طول حدود 20 سانتی متر در آن ثابت شده است این چوب به عنوان دسته آسیاب می باشد و به هنگام کار از آن برای به حرکت در آوردن قطعه سنگ بالایی استفاده می گردد . قطعه چوبی سومی نیز وجود داشته است که در واقع بین دو قطعه چوب نام برده شده قرار می گرفته و اهرمی برای ثابت نگهداشتن فاصله دسته چرخاننده و چوب وسطی بوده است تا در ضمن از گشاد شدن سوراخ قطعه بالایی جلوگیری نماید .در این نوع از آسیاب همیشه قطعه پایینی ثابت و قطعه بالایی در حرکت است . همزمان با حرکت قطعه سنگ بالایی گندم از سوراخ وسط  به تدریج ریخته شده تا با قرار گرفتن آن بین دو سنگ آرد شده و از حاشیه بین دو سنگ بیرون می آید.

 

در روستای گز از این وسیله برای آرد کردن گندم ، جو ، دک و حتی کشته توت استفاده می شده است همینطور برای خرد کردن نمک و نیز تهیه بلغور نیز مورد استفاده بوده است.. معمولا برای ساخت دستاس از سنگ های با مقاومت بالا استفاده می شده است ولی به هر صورت به تدریج و به مروز زمان سنگ ها مصرف شده و از ضخامت آنها کاسته می شده است .این وسیله امروز تقریبا مورد استفاده قرار نمی گیرد ولی آثار آن را در بسیاری از خانه های قدیمی می توان پیدا کرد.

اینجاست که مفهوم پیدا می کند این شعر مشهور که:

مرد باید که در کشاکش دهر      سنگ زیرین آسیاب باشد

مفاخر زادگاه من

شیخ عبدالحسین فنودی، شاعر و مورخ بیرجندی فرزند شیخ عبدا...فنودی از ساکنان قریه فنود در سال ١٢۴٨متولد شد. هنوز مقدمات عربی و زبان فارسی را نزد پدر به پایان نرسانده بود که وی را از دست داد.
او پس از چندی برای ادامه تحصیل روانه ارض اقدس رضوی شد. استعداد فطری و ذوق سرشار، او را سرآمد همگان کرد به طوری که گوی سبقت را از همتایان ربود.
پس از مدتی به زادگاهش بازگشت و مورد استقبال مردم به ویژه بزرگان قرار گرفت.
از آنجا که دوره ذکر و منبر را مغشوش ملاحظه کرد، قدم در مقام استحکام و اکمال رشته وعظ و نصیحت نهاد و این خدمت را به جان پذیرفت.
مرحوم فنودی که تالیف اثری مستقل و مستند درباره قهستان را ضروری می دید، پس از مدتی درصدد برآمد تا اثری جامع و مفید درباره اوضاع قهستان و بزرگان این دیار فراهم آورد.او به این انگیزه پیش از تالیف بهارستان به کار تالیف کتابی به نام «مرآت المکنونات فی تاریخ القاینات» اقدام کرد
ومطالب مربوط به وقایع این منطقه را تا سال ١٠۵۵(ه.ق) جمع آوری و ثبت کرد.
ولی فوت ناگهانی مرحوم فنودی در سال ١٣٣٢(ه.ق) برابر با ١٢٩٠ (ه.ش) باعث شد تا این کار ناتمام بماند.
علاوه بر این، از شیخ عبدالحسین فنودی دیوان شعری نیز به خط «محمدبن ملامحمدعلی بن الجاح ملامحمدالقاینی الفنودی» بر جا مانده است.
این دیوان شعر دارای ١٠٨صفحه ١۴سطری است و بالغ بر ١۴٠٠بیت دارد. بخشی از این دیوان درسال ١٣٨٣ (ه.ش) به چاپ رسید. او از نادر شاعران قهستان است که از عامه ظاهربین و تنهایی خود در میان آنها شکوه ها دارد.
اشعارش گاه یادآور اشعار ناصرخسرو برفراز دره یمگان است.
او احساس می کند از هر آزادی آزاده تر و از هر قیدی رهاستمردانه زیستن را بر طعام یافتن از دست فرومایگان برتری می نهد.
به عالمی ندهم کلبه محقر خویش
گدای گوشه نشینم امیر کشور خویش
به بال عاریتی می پرند خلق جهان
منم که می کنم از دست مردمان پرخویش
گاه مانند ناصرخسرو، کمال و خرد خویش را وبال گردنش می یابد:
کمال چیست نهالی که محنت آرد بار
چه سنگ ها که بخوردیم بر سر از برخویش
شیخ همواره چرخ ستمکار را موافق جاهلان ستم پیشه ای می بیند که دست به دست هم داده اند تا در یک پیکار اهریمنی، از او «ملعونی» بسازند که «بددین» است.
شیخ ناچار تیغ سخن برمی کشد و با شهادت دادن به ملت «امام میامین» می کوشد شر غوغاییان را دفع کند:
چرخا مگر این همه بر کنیم
دهرا مدار این همه غمگینم
بردار دست از دل پر دردم
بگذار رنج خاطر مسکینم
بر من سمند کینه چرا تازی
در خون چه می کشی تن خونینم
آزاده ام اسیرغل و بندم
فرزانه ام به قید مجانینم
چرخم چنان نمود که ملعونم
بر ملت امام میامینم
نسبت به جهل می دهد مرا نادان
خواند حسود خیره بدآیینم
بالله زدین خود نشدم خارج
در دین خویش صاحب تمکینم
برخلاف خشونتی که در قصایدش به چشم می خورد، زلال جاری لفظ و معنی در غزل هایش جاری است:
ای صنم دانی شب هجران چه بر ما می رود
آن هم از افلاک بر اشکم به دریا می رود
ای طبیب از سر برو بیهوده بهبودم مخواه
جان من از تن گرفت امروز و فردا می رود
دانه خال سیاهش رهزن دین و دل است
کز کف پرهیزکاران نقد تقوا می رود
دامن همت نیالایم به عصیان گرچه دل
در پی خوبان مه رو بی محابا می رود
من که اهل وجد و حالم ترک آن رخ چون کنم
زاهد افسرده را پای دل از جان می رود
شیخ، وعظ مردمان درمسجد و منبر نمود
خود به بزم باده نوشان پای مینا می رود
* * *
این چرخ به کام پخته و خام گذشت
بر نااهل و اهل خویش سرانجام گذشت
چون نوبت ما رسید از دور فلک
یک دم نزدیم شاد وایام گذشت
* * *
بر من از رحم دل مردم بیگانه بسوخت
زآتش درد و غم عاقل و دیوانه بسوخت
این چه می  بود که ساقی از دل داد به من
کز خمارش خم ومیخانه و پیمانه بسوخت
دیوان شعر و کتاب «مرآت  المکنونات فی تاریخ القاینات» شیخ، در سال ٨۴-١٣٨٣ به همت دکتر محمود رفیعی به چاپ رسید

دکتر محمدحسین رفیعى فنود

در سال 1324 در روستاى على‏آباد فنود )دهستان مود - بخش مرکزى( شهرستان بیرجند متولد شد. تحصیلات ابتدائى و دوره اول متوسطه را در روستاهاى فنود و مود و دوره دوم دبیرستان را در شهر بیرجند گذرانید.

 تحصیلات عالى وى به شرح زیر مى‏باشد:

1. لیسانس شیمى از دانشکده علوم دانشگاه تهران در سال 1350.

2. فوق لیسانس شیمى - فیزیک از دانشگاه داکوتاى جنوبى امریکا در سال 1355 .

3. دکتراى شیمى پلیمر از دانشگاه لندن - امپریال کالج در سال 1365.

 مسئولیت‏هاى کارى وى به شرح زیر بوده است:

 الف. آموزگارى دبستانهاى روستاهاى بیرجند و زنجان از سال 1344 تا 1347

 ب. دبیرى شیمى دبیرستانهاى قصر شیرین از سال 1350 تا 1353.

 ج. مدیریت دولتى شرکت‏هاى تحت پوشش سازمان صنایع ملى از سال 1361 تا 1363 .

 د. استایارى دانشکده علوم دانشگاه تهران از سال 1366 تاکنون.

    وى در حال حاضر صرف‏نظر از مشاغل آموزشى و پژوهشى از اوایل سال 1379 به انتشار مجله ماهانه »شیمى و توسعه« در سمت صاحب امتیاز و مدیر مسئول همت گماشته است.

    از تألیفات ایشان می‏توان به کتاب »تکنولوژى پلیمرها« که در سال 1376 توسط نشرنى انتشار یافته اشاره نمود. نامبرده دو کتاب دیگر تحت عناوین »توسعه ایرانى«و »یادداشت‏هاى اقتصادى« زیر چاپ دارد.