15 دستور CMD که هر کاربر ویندوز باید بداند

شرکت مایکروسافت به زیرکی Command Line (خط فرمان) را در کنار رابط کاربری پیشفرض ویندوز جای داده است. با اینکه CMD یک ابزار قدیمی مبتی بر متن و نسبتا غیر ضروری تلقی می‌شود، اما باز هم انجام این کار توسط مایکروسافت بی دلیل نبوده است.

 

با این وجود، باز هم دستوراتی از CMD هستند که هنوز کاربرد دارند، حتی در ویندوز ۸ ویژگی‌های جدیدی نیز به آن اضافه شده است. در این مطلب تعدادی از این فرمان‌ها را که به عنوان یک کاربر ویندوز به آن نیاز خواهید داشت بررسی می‌کنیم.

ASSOC

 

 

بیشتر فایل‌ها در ویندوز مرتبط به یک نرم‌افزار خاص هستند، یعنی برای هر نوع فایلی، یک نرم‌افزار اختصاص داده شده است تا فایل‌ها به صورت پیشفرض با آن اجرا شوند. برخی اوقات به یاد داشتن این ارتباط‌ها می‌تواند اندکی گیج کننده باشد. برای یادآوری می‌توانید از دستور “assoc” استفاده کنید تا یک لیست کامل از انواع فایل‌ها و نرم‌افزاری که با آن مرتبط هستند، نمایش داده شود.

 

همچنین می‌توانید از این دستور برای تغییر نرم‌افزار مرتبط با یک فرمت خاص استفاده کنید. برای مثال با به کار بردن عبارت “assoc.txt=” می‌توانید نرم‌افزار مربوط به باز کردن فایل‌های متنی را به یک نرم‌افزار دلخواه که بعد از علامت مساوی وارد می‌کنید، تغییر دهید. همچنین دستور ASSOC، هم نام فرمت‌های فایل و هم نام نرم‌افزارهای مربوطه را برایتان مشخص می‌کند، این کار به شما کمک خواهد کرد که به درستی از آن استفاده کنید.

Cipher

 

 

حذف کردن فایل‌ها روی هارد دیسک در واقع آن‌ها را به صورت کامل پاک نخواهد کرد. به جای آن، فایل‌ها به صورت غیرقابل دسترس خواهند شد و فضایی را که اشغال کرده اند به صورت فضای خالی و آزاد به شما نشان داده می‌شود. این فایل‌ها تا زمانی که با داده‌های جدید جایگزین شوند، به صورت قابل ریکاوری باقی می‌مانند.
با این حال دستور Cipher می‌تواند با نوشتن داده‌های تصادفی بر روی یک مسیر مشخص، آن را تمیز کند، یعنی فایل هایی را که حذف کرده اید ولی هنوز در دیسک قرار دارند را به صورت کامل پاک خواهد کرد. برای مثال برای تمیز کردن درایو C می‌توانید از دستور “cipher /w:c” استفاده کنید. این دستور کاری به فایل‌های حذف نشده ندارد، به همین دلیل فایل‌های ضروری شما با استفاده از این دستور حذف نمی‌شوند.

 

Driverquery

 

 

درایور (Driver)‌ها یکی از مهم ترین نرم‌افزارهای نصب شده در یک PC می‌باشند. پیکربندی اشتباه یا حذف شدن آن‌ها می‌تواند باعث ایجاد مشکلات مختلفی شود، پس اگر بتوانیم به لیست تمامی درایورهای نصب شده روی PC دسترسی داشته باشیم، بسیار عالی خواهد بود. این دقیقا همان کاری است که دستور “driverquery” برای شما انجام می‌دهد. همچنین می‌توانید این دستور را به شکل“driverquery –v” گسترش دهید تا اطلاعات بیشتری مانند مسیر نصب درایورها نیز به شما نشان داده شود.

File Compare

این دستور می‌تواند برای شناسایی تفاوت‌های میان دو فایل متنی مورد استفاده قرار بگیرد و برای نویسندگان و برنامه نویسانی که می‌خواهند تغییرات کوچک میان دو نسخه‌ی مختلف از یک فایل را پیدا کنند، بسیار مفید خواهد بود. برای استفاده، “fc” را تایپ کرده و پس از آن مسیر و نام فایل هایی که می‌خواهید مقایسه شوند را وارد نمایید.

 

 

همچنین می‌توانید این دستور را به شکل‌های مختلفی گسترش دهید. با استفاده از “/b”، فقط خروجی‌های باینری مقایسه می‌شوند. با استفاده از “\c”، نوع متن در مقایسه نادیده گرفته می‌شود و با استفاده از “/l”، فقط متون ASCII در دو نوشته مقایسه می‌شوند.

 

پس برای مثال با نوشتن دستور زیر، متون ASCII در دو نوشته با آدرس‌های مشخص شده، مقایسه خواهند شد :

“fc /l “C:\Program Files (x86)\example1.doc” “C:\Program Files (x86)\example2.doc”

 

Ipconfig

این دستور، آدرس IP فعلی که کامپیوتر از آن استفاده می‌کند را نمایش خواهد داد. با این حال، اگر کامپیوتر شما به یک روتر (Router) متصل باشد (مانند اکثر کامپیوترهای فعلی)، به جای آن، آدرس شبکه‌ی محلی روتر را دریافت خواهید کرد.

 

با این وجود، باز هم ipconfig می‌تواند مفید باشد. استفاده از دستور “ipconfig /release” پس از دستور “ipconfig /renew” می‌تواند ویندوز را مجبور به درخواست کردن برای یک IP جدید کند. همچنین می‌توانید از دستور “ipconfig /flushdns” برای تازه سازی (Refresh) آدرس DNS تان استفاده کنید.

 

Netstat
وارد کردن فرمان “netstat –an”، به شما لیستی از پورت (Port)‌های باز و IP Address‌های مربوط به آن‌ها را نمایش خواهد داد. 
همچنین می‌تواند ببینید که پورت در چه وضعیتی قرار دارد : Listening (در حال گوش دادن)، Established (تصدیق شده) و یا Closed (بسته شده). می‌توانید از این دستور برای شناسایی دستگاه هایی که به PC متصل هستند استفاده کنید. همچنین اگر مشکوک به وجود ویروس یا تروجان‌ها هستید، می‌توانید از این دستور برای مشخص کردن ارتباطات (Connections) مشکوک استفاده کنید.

 

Ping

 

 

برخی اوقات نیاز دارید بدانید که آیا بسته‌های داده بین یک دستگاه خاص در شبکه رد و بدل می‌شوند یا نه. اینجاست که پینگ (Ping) می‌تواند کاربردی باشد. با تایپ کردن “ping” و به دنبال آن یک آدرس IP یا دامنه‌ی وب (Web Domain)، تعدادی بسته‌ی داده به صورت آزمایشی به آدرس مشخص شده فرستاده می‌شود. اگر داده‌ها به آن آدرس رسیده و سپس بازگردند، می‌توانید بفهمید که آن دستگاه به درستی با PC شما ارتباط برقرار می‌کند؛ اما اگر این ارسال و دریافت با موفقیت انجام نشد، مشخص می‌شود که چیزی مانع ایجاد ارتباط بین دستگاه و کامپیوتر شما شده است.

Pathping
این دستور، نسخه‌ی پیشرفته تر دستور Ping است. این فرمان زمانی کاربردی خواهد بود که چندین روتر میان PC شما و دستگاهی که می‌خواهید تست کنید وجود داشته باشد. همانند Ping، با تایپ کردن عبارت “pathping” و به دنبال آن آدرس IP مورد نظرتان، می‌توانید از این دستور استفاده کنید. همچنین pathping اطلاعات بیشتری را درباره‌ی مسیر و ارسال داده‌ها در اختیار شما قرار می‌دهد.

 

Tracert

 

 

دستور “tracert” شبیه به pathping است. برای استفاده، عبارت “tracert” و به دنبال آن آدرس IP یا دامنه ای که می‌خواهید ردیابی کنید را وارد نمایید. پس از آن اطلاعات کاملی درباره‌ی هر مرحله‌ی طی شده (مانند عبور از روترها) در مسیر بین PC شما تا مقصد، نمایش داده خواهد. همچنین، دستور tracert میزان زمان پرش (انتقال) بین سرورها یا دستگاه‌های مختلف را نیز اندازه گیری می‌کند (در واحد میلی ثانیه).

Powercfg
Powercfg یک دستور بسیار قدرتمند می‌باشد که با استفاده از آن می‌توانید نحوه‌ی استفاده‌ی کامپیوتر از انرژی (برق) را ردیابی و مدیریت کنید. با وارد کردن “powercfg /hibernate on” و “powercfg /hibernate off” می‌توانید عملیات Hibernate را مدیریت کنید. با استفاده از “powercfg /a” می‌توانید حالت‌های مختلف ذخیره‌ی انرژی که در PC تان وجود دارد را ببینید.

 

دستور کاربردی دیگر، “powercfg /devicequery s1_supported” است که لیستی از دستگاه‌های متصل به کامپیوتر که قابلیت آماده باش (Standby) در عین اتصال (Connected Standby) را دارند، نمایش می‌دهد.
فرمان “powercfg /lastwake” نشان می‌دهد که چه دستگاهی آخرین بار PC شما را از حالت Sleep بیرون آورده است.

  

 

همچنین می‌توانید از فرمان “powercfg /energy” برای ایجاد یک گزارش دقیق از مصرف انرژی PC خود، استفاده کنید. مسیر ذخیره‌ی این گزارش پس از اتمام عملیات نشان داده می‌شود.
در ویندوز ۸ گسترش جدیدی برای این دستور اضافه شده است. با وارد کردن فرمان “powercfg /batteryreport”، یک تجزیه و تحلیل دقیق از مصرف باتری در اختیار شما قرار می‌گیرد. خروجی این آنالیز که در حالت عادی در مسیر User ویندوز ذخیره می‌شود، شامل اطلاعاتی درباره‌ی زمان و میزان چرخه‌های شارژ و تخلیه‌ی شارژ، طول عمر میانگین باتری و برآورد ظرفیت باتری است.

 

Shutdown
در ویندوز ۸ و ۸.۱ اکنون یک دستور Shutdown نیز وجود دارد که همانطور که از نامش پیداست، کامپیوتر را خاموش می‌کند. البته شاید فکر کنید که با وجود دکمه‌ی Shutdown که به راحتی قابل دسترس است، این دستور اضافی باشد. اما فراموش نکنید که با نوشتن فرمان “shutdown /r /o”، کامپیوتر شما ریستارت شده و پس از شروع مجدد، منوی Advanced Start Options نمایش داده می‌شود که در آن جا می‌توانید به Safe Mode و ابزارهای مربوط به Recovery ویندوز دسترسی داشته باشید.

 

System File Checker
System File Checker یک ابزار اسکن و تعمیر خودکار است که روی فایل‌های سیستمی ویندوز تمرکز دارد. برای استفاده از این دستور، باید ابتدا CMD را تحت دسترسی Administrator اجرا کرده و سپس فرمان “sfc /scannow” را وارد نمایید. اگر فایل خراب یا از دست رفته ای در اسکن شناسایی شود، به صورت خودکار با کپی‌های قبلی و سالم همان فایل که توسط ویندوز به همین منظور نگهداری می‌شود، جایگزین خواهد شد.

Recovery Image

 

 

بیشتر کامپیوترهای مجهز به ویندوز ۸ یا ۸.۱، همراه با یک Recovery Image (دیسک بازیابی) از سوی کارخانه عرضه می‌شوند، اما ممکن است آن Image دارای Bloatware باشد و به همین دلیل نخواهید که دوباره از آن استفاده کنید. پس از حذف کردن (Uninstall) آن، می‌توانید با استفاده از دستور “recimg”، یک Image دیگر بسازید. به یاد داشته باشید که برای استفاده از این دستور باید CMD را تحت Administrator اجرا کنید. با وارد کردن این دستور، توضیحات کاملی از نحوه‌ی استفاده از آن، نمایش داده می‌شود.

Tasklist

دستور “tasklist” می‌تواند لیستی از تمامی Task هایی که در آن لحظه روی PC در حال اجرا هستند را به شما نمایش دهد. البته ممکن است با وجود Task Manager، این دستور اندکی اضافی به نظر برسد، ولی گاهی اوقات Task هایی را نشان می‌دهد که در بخش Task Manager مخفی هستند و نمایش داده نشده اند.

 

 

فرمان “tasklist –svc”، سرویس (Service)‌های مربوط به هر Task را نمایش می‌دهد و فرمان “tasklist –v”، جزئیات بیشتری درباره‌ی هر Task برایتان فراهم می‌آورد. همچنین با استفاده از فرمان “tasklist –m” می‌توانید فایل‌های dll مرتبط با Task‌های فعال را شناسایی کنید.

 

Taskkill
Task هایی که با استفاده از دستور “tasklist” نمایش داده می‌شوند، دارای یک فایل اجرایی و یک Process ID (یک عدد ۴ رقمی) مرتبط با خود هستند. شما می‌توانید با وارد کردن فرمان “taskkill –im” و به دنبال آن نام فایل اجرایی مورد نظر، و یا فرمان “taskkill –pid” و به دنبال آن شماره‌ی Process ID مورد نظر، از اجرای یک برنامه جلوگیری کنید و آن را ببندید. دوباره ذکر می‌کنیم که با وجود Task Manager، این بخش ممکن است چندان کاربردی نباشد، ولی ممکن است بتوانید با استفاده از آن برخی از برنامه‌های در حال اجرای مخفی را ببندید.

نتیجه گیری
این مقاله تمامی دستورات CMD موجود را پوشش نمی‌دهد. در واقع اگر متغیرهای آن‌ها را نیز به حساب بیاوریم، می‌توان گفت صدها دستور مختلف وجود دارد که بیشتر آن‌ها دیگر کاربردی نیستند، زیرا توسط منوها و گزینه‌های مختلف در رابط کاربری (GUI) ویندوز، جایگزین شده اند یا اینکه چندان استفاده‌ی خاصی ندارند.

6 قابلیت مخفی در ویندوز ۷ و ۸

ممکن است شما تصور کنید که دیگر همه چیز را درباره ویندوز را بدانید و چیزی برایتان از قلم جا نیوفتاده است، اما بگذارید کمی واقعی‌تر به این مسئله نگاه کنیم؛ هنوز هم قابلیت‌ها و ترفندهایی وجود دارند که بصورت کامل مستندسازی نشده‌اند و ممکن است از بعضی از آن‌ها بی‌خبر باشید.

 

ما در این مقاله سعی بر آن داشتیم که در دل این سیستم‌عامل وارد شویم و بهترین قابلیت‌ها و امکانات مخفی آن را برایتان استخراج کنیم؛ یا حداقل بعضی از عملیات را به‌شکلی راحت‌تر انجام دهید. پس همراه با ما باشید..

 

۱. کلیدهای ترکیبی Win + X: کلید مورد علاقه شما
تعداد کمی از کاربران ویندوز از این کلید جادویی استفاده می‌کنند. کافیست که با فشردن همزمان دو کلید Windows + X به صفحه Windows Mobility Center دسترسی پیدا کنید. این پنجره در دو نسخه ویندوز ۷ و ویستا برای شما نشان داده می‌شود که توسط آن می‌توانید عملیات مهم را به‌راحتی انجام دهید؛ مثلاً نوع مصرف باتری خود را تغییر دهید، وایرلس دستگاهتان را بررسی نمایید و …

 

 

بالطبع در این پنجره قابلیت جدیدی وجود ندارد، اما انجام چندی از کارها را برایتان راحت‌تر خواهد کرد. متأسفانه این پنجره در ویندوز ۸ حذف شده و با استفاده از کلید ترکیبی فوق، برای شما تنها یک منو باز خواهد کرد که میان‌برهایی در آن وجود دارد.

۲. ضبط و ذخیره همه کلیک‌ها و کلیدهای فشرده شده برای رفع مشکل
اگر شما تاکنون سعی کرده‌اید تا مشکل کامپیوتری یکی از دوستانتان را برطرف کنید، احتمالاً متوجه شده‌اید که چقدر مهم است بدانید که طرف مقابل قدم به قدم در حال انجام چه عملیاتی هست؛ خصوصاً وقتی که مشکلش همچنان پابرجا  می‌ماند و نمیدانید کجای راه‌حل شما را غلط رفته است. سیستم‌عامل ویندوز اکنون دارای قابلیتی به نام Problem Steps Recorder است که می‌توانید آن را تحت نام Record steps or reproduce a problem بیابید.

 

در ویندوز ۸ کافیست که با باز کردن منوی Start، عبارت Steps Recorder را تایپ کنید.

 

 

وقتی که این نرم‌افزار را اجرا می‌کنید، شما با یک پنجره بسیار ساده مواجه خواهید شد؛ کافیست که بر روی Start Record کلیک کنید تا تمامی کارهای شما ضبط و ثبت شوند. در نهایت، یک فایل HTML بصورت ZIP شده در اختیارتان قرار خواهد گرفت.

۳. کلید شیفت + چپ کلیک روی برنامه باز در Taskbar
اگر می‌خواهید که یک پنجره دیگر از نرم‌افزاری که فعلاً در حال اجرا هست را باز کنید، کافیست که کلید Shift را نگه‌داشته، یک کلیک با موس بر روی آن برنامه انجام دهید؛ خواهید دید که نسخه دیگری از همان برنامه برایتان اجرا می‌شود. این قابلیت در دو ویندوز ۷ و ۸ قابل اجراست.

۴. اسکرین‌شات سریع از کل صفحه
کلید PrintScreen برای گرفتن یک اسکرین‌شات ممکن است کمی کند باشد. در ویندوز ۷، ابزاری به نام Windows 7 Snipping Tool وجود دارد که توسط آن گرفتن اسکرین‌شات را کمی راحت‌تر کرد. در ویندوز ۸، قابلیت دیگری اضافه شده که تنها با استفاده از کلیدهای ترکیبی Windows + PrintScreen، یک اسکرین‌شات کامل از کل صفحه برای شما گرفته می‌شود و در همان لحظه در پوشه Pictures ذخیره می‌شود.

۵. ایمیل فایل تنها با یک راست کلیک
اگر شما کاربر یکی از نرم‌افزارهای ایمیل کلاینت همانند Outlook باشید، ویندوز ۷ و ۸ کار ارسال فایل را برای شما راحت‌تر کرده است! تنها کافیست که بر روی فایل مورد نظرتان راست کلیک کرده و گزینه Send To > Mail recipient را انتخاب کنید. باقی کار را به عهده نرم‌افزار ایمیل کلاینت بگذارید.

 

 

۶. استفاده از File History در ویندوز ۸
ویندوز ۸ قابلیتی را با نام File history اضافه کرده که تعداد کمی از کاربران با آن آشنایی دارند. برای استفاده از آن، کافیست که یک درایو دیسک‌سخت را به کامپیوتر خود متصل کنید، ویندوز بصورت خودکار شروع به آرشیو کردن فایل‌ها می‌کند. حتی یک قابلیت بهتری که در File History موجود هست، ذخیره کردن نسخه‌های تغییر یافته یک فایل است؛ بدین صورت که اگر در یکی از فایل‌های متنی خود تغییری را بصورت اشتباه انجام دادید و از نسخه قبل پشتیبان ندارید، می‌توانید که بوسیله این امکان، نسخه‌های قبل‌تر را ببینید. برای فعال‌سازی این قابلیت، در محیط جستجوی ویندوز ۸، کافیست نام این عبارت را جستجو کرده و آن را روشن نمایید.

 

بهبـود ســرعت رایانــه‌های قدیمـی

از روزی که رایانه خود را خریده‌اید، چند سال می‌گذرد؟ کم‌کم دارید نشانه‌هایی را از کاهش سرعت این سیستم در مواقعی که فشار کار بر آن زیاد است مشاهده می‌کنید. چاره کار چیست؟

 

باید دست به ارتقای این سیستم بزنید یا به فکر خرید رایانه جدیدی باشید. معلوم است با بودجه‌های محدود دانشجویی، حتما شما ارزان‌ترین گزینه را انتخاب می‌کنید. البته هر کسی ترجیح می‌دهد تا جایی که ممکن است، راه چاره‌ای برای استفاده از رایانه قدیمی‌اش پیدا کند تا برنامه‌ها و داده‌های خود را روی آن حفظ کرده و مجبور به پشتیبان‌گیری یا بک‌آپ گرفتن از دیسک سخت رایانه قبلی و انتقال داده و نصب مجدد برنامه‌های نرم‌افزاری مورد نیاز خود روی یک رایانه جدید نشود. یک رایانه معمولی حدود چهار سال عمر مفید دارد. با وجود این، اگر در این مدت آن را در شرایط مناسبی نگهداری کنید، ممکن است بیشتر از اینها نیز عمر کند. البته این موضوع قطعی نیست و به خیلی از عوامل بستگی دارد.

 

گاهی ارتقای قطعات سخت‌افزاری سیستم می‌تواند کارساز باشد و وضع را بهبود بخشد، اما انجام این کار به صرف وقت و هزینه نیاز دارد. با وجود پیشرفت سریع سخت‌افزارها و افت قیمت سریع قطعات، گاهی خرید یک رایانه جدید مقرون به صرفه‌تر است.

 

پیش از این که به فکر خرید رایانه جدید بیفتید، هنوز کارهایی هست که شاید با انجام آنها بتوانید روح تازه‌ای به کالبد سیستم قدیمی خود بدمید و سرعت آن را به حالت اولیه‌اش برگردانید. برای این کار در نظر داشتن چند نکته ضروری است. یکی از مهم‌ترین نکات این است که شما چقدر باید هزینه کنید که رایانه‌تان به حالت اولیه‌اش برگردد. اگر سیستم شما یکی از آن سیستم‌های ارزان‌قیمت برای انجام کارهای ساده باشد، مطمئن باشید ارزش ارتقا و صرف هزینه را ندارد، زیرا شما با فناوری قدیمی سطح پایین سر و کار داشته و مجبورید برای بازگرداندن سرعت اولیه سیستم، تعداد زیادی از قطعات را عوض کنید.

 

به همین دلیل ممکن است ارتقای این سیستم قدیمی، به اندازه یک رایانه نو، هزینه روی دستتان بگذارد. البته راه‌های نرم‌افزاری نیز برای این کار هست، اما آن راه‌ها بیشتر برای رایانه‌های خیلی قدیمی کاربرد دارد. اگر رایانه شما زمان خرید جزو سیستم‌های سطح بالا باشد که فکر کنید ارزش ارتقا دادن را دارد، می‌توانید آن را با اضافه کردن مقداری حافظه رم ارتقا دهید.

 

 

ارتقای حافظه
افزایش مقدار رم که یکی از ساده ترین راه‌های ارتقای سیستم‌های قدیمی است، می‌تواند در بهبود سرعت آن مؤثر باشد. پیش از شروع به کار باید توجه داشته باشید همه رم‌ها یکسان نیستند. رم مورد استفاده در دسکتاپ با رم لپ‌تاپ‌ها فرق دارد. ابتدا باید تعیین کنید حافظه دستگاه شما از چه نوع و دارای چه سرعتی است. در حال حاضر حافظه رایانه‌ها شامل انواع DDR1، DDR2 و DDR3 است که بیشتر مادربوردها فقط یک نوع از آنها را پشتیبانی می‌کند.

 

در مرحله بعد باید مقدار باس و سرعت آنها را تعیین کنید. پس از فهمیدن پارامترهای مورد نیاز حافظه سیستم خود، باید به این موضوع پی ببرید که مادربورد سیستم شما تا چه مقدار حافظه را مورد پشتیبانی قرار می‌دهد. بعد از انجام این کارها می‌توانید با توجه به نیاز سیستم و بودجه خود به خرید مقدار حافظه‌ای که لازم دارید، از بین ماژول‌های رم موجود در بازار، یکی را انتخاب کنید.

 

 

نصب رم
برای نصب رم روی مادربورد دسکتاپ، ابتدا رایانه را خاموش کرده و از برق بکشید. سپس تمام کابل‌ها و لوازم جانبی متصل به آن را قطع کنید. بعد از آن در کناری کیس رایانه را باز کرده و یکی از قسمت‌های فلزی داخل کیس را لمس کنید تا الکتریسیته ساکن بدن شما تخلیه شود. الکتریسیته ساکن می‌تواند قطعات داخلی رایانه شما را معیوب سازد. مادربورد سیستم را که برد الکترونیکی بزرگی است و همه قطعات رایانه به آن متصل می‌شود، پیدا کنید و محل شکاف‌های اتصال یا اسلات ماژول‌های رم را بیابید.

 

همه مادربوردها دست‌کم تعداد دو یا چهار عدد از این شکاف‌های اتصال حافظه که حدود ده سانتی‌متر طول داشته و ممکن است در رنگ‌های مختلف باشد، روی خود دارند. برای متصل کردن ماژول رم جدید، ضامن‌های کوچک پلاستیکی دو طرف این پایه‌های اتصال حافظه را به پایین بکشید. لبه قسمت فلزی طلایی رنگ ماژول حافظه را که از آنجا رم به شکاف مادربورد متصل می‌شود، با پایه اتصال مماس کنید و روی شکاف پایه قرار داده، نوک انگشتان اشاره و شست دست خود را روی دو طرف ماژول حافظه بگذارید و به پایین فشار دهید. رم با صدای کلیک مانندی جا می‌افتد.

 

حالا برای اطمینان از جا افتادن ماژول رم در شکاف اتصال، ضامن‌های پلاستیکی دو طرف پایه شکاف رم را بالا بکشید تا در فرو رفتگی نیم دایره دو طرف برد رم جا بیفتد. هنگام ارتقای سیستم، ممکن است چند ماژول رم با مشخصات مشابه اما با ظرفیت‌های متفاوت داشته باشید. برای مثال ممکن است یک ماژول رم 512 مگابایتی در یکی از شکاف‌های حافظه از پیش متصل داشته باشید و بخواهید دو عدد ماژول رم دیگر یک گیگابایتی را در دو شکاف اتصال حافظه دیگر نصب کنید. برای این کار باید از نظر انتخاب شکاف‌های اتصال، ترتیبی را رعایت کنید که ما در اینجا راه آن را برای شما توضیح می‌دهیم.

 

اگر رایانه شما قدیمی و با حافظه‌های DDR است، شما باید ماژول‌های رم را به ترتیب بزرگی اندازه حافظه نصب کنید. در این نوع رایانه‌ها ماژول رم با بیشترین ظرفیت را در شکاف اتصال شماره 0 (در رایانه پایه‌های شکاف اتصال رم از شماره 0 شروع می‌شوند)، در مرحله بعد دومین ماژول رم از نظر ظرفیت در شکاف شماره 1 و ماژول 512 مگابایتی را در شکاف شماره 2 نصب کنید. برای انواع رم جدیدتر DDR، DDR2 و DDR3 ترتیب تقدم شکاف‌های اتصال حافظه با روش کدگذاری رنگ‌هایشان شناخته می‌شود. در مثال بالا دو ماژول یک گیگابایتی در شکاف‌هایی با رنگ مشابه نصب می‌شوند (برای مثال A1 و B1) و ماژول 512 مگابایتی در شکافی با رنگی متفاوت (مثلا A2) نصب می‌شود.

 

نکته: این ایده خوبی نیست که رم‌هایی با ظرفیت‌های متفاوت در شکاف‌های اتصال با رنگ‌های مشابه نصب کنید، زیرا این کار می‌تواند ثبات کار رایانه شما را بر هم بزند. حالا مرحله اتصال رم به پایان رسیده است و شما باید برای اطمینان صحت کارکرد، آن را چک کنید.

 

آزمایش حافظه رم جدید
رایانه شما باید به‌صورت خودکار رم جدید را شناخته و از آن استفاده کند. برای حصول اطمینان از این امر رایانه خود را روشن کنید. در ویندوز 7 به Statr»»Control Panel»»System و پس از آن به Security بروید. روی View amount of Ram and processor speed کلیک کنید. مقدار حافظه‌ای که سیستم نشان می‌دهد، باید بیشتر از گذشته باشد. موضوع دیگر 32 بیتی یا 64 بیتی بودن سیستم عامل (OS) است. ویندوزهای 32 بیتی فقط می‌توانند تا سه گیگابایت حافظه رم را شناسایی و پشتیبانی کنند، اما ویندوزهای 64 بیتی مقادیر بیشتری رم را شناسایی و پشتیبانی می‌کنند.

چهار ابزاری که هر حرفه‌ای در ویندوز باید آنها را بشناسد

نکته خوب درباره ویندوز این است که از ابزارهای حرفه‌ای و عالی برخوردار است که به واسطه آن‌ها می‌توانید هر گونه ‌می‌خواهید، سیستم‌عامل را هدایت کنید؛ اما نکته بد ماجرا اینجاست که بیشتر این ابزار‌ها مخفی و نا‌شناس ‌مانده‌اند. پس بگذارید سه نمونه از این ابزار‌ها را به شما معرفی کنیم.

 

بسیاری از ابزارهای ویندوز به رغم کاربرد اساسی که می‌توانند داشته باشند، در دل ویندوز تنها می‌مانند و فقط کاربران حرفه‌ای و آن هم به فراخور موقعیت از آن‌ها استفاده می‌کنند.

 

این ابزار‌ها یا در دل ویندوز پنهان هستند، یا به سادگی قابل‌دسترسی نیستند و یا اگر هم در دسترس هستند،‌ کاربران به آن بی‌توجهی ندارند.

 

ما در اینجا می‌خواهیم شما را با چهار نمونه از این ابزار‌ها که کاربرد حرفه‌ای داشته و هر کاربر حرفه ویندوز باید از آن‌ها آگاه باشد، آشنا سازیم.

 

۱– Memory Diagnostics
عملکرد نادرست حافظه RAM در سیستم می‌تواند عامل مهمی در کندی سیستم، خطاهای پیاپی در سیستم و احتمال Blue Page باشد. اگر نتوانید خطاهای RAM ‌را شناسایی و رفع کنید،‌ خطرات جدی‌تری ‌حتی برای سخت‌افزارهای سیستم به دنبال خواهد داشت.‌

 

برای مقابله با این موضوع، مایکروسافت،‌ ابزار Memory Diagnostics در ویندوز تعبیه ‌کرده است که به شما اجازه می‌دهد، مشکلات اصلی RAM را شناسایی کنید. برای دسترسی به این ابزار، می‌توانید به Control Panel و از آنجا به بخش Administrative Tools رفته و Windows Memory Diagnostic را برگزینید.

 

 

۲– Advanced Windows Firewall
از نسخه XP ویندوز به بعد، همه نسخه‌های ویندوز مجهز به یک فایروال درونی هستند که به شما اجازه می‌دهد، همه تعاملات سیستم با اینترنت را کنترل کنید. البته واسط کاربری این ابزار چندان چنگی به دل نمی‌زند، ولی اگر به نحوه کار با آن آشنا باشید، شما را از هر گونه ابزار جانبی مشابه بی‌نیاز می‌سازد.

 

برای دسترسی به تنظیمات پیشرفته فایروال ویندوز از Control Panel گزینه Windows Firewall را انتخاب کرده و از پنل سمت چپ، گزینه Advanced Options را برگزینید.

 

 

۳– System Information Tools
گاهی دانستن اطلاعات سیستم از جمله مدل سیستم، اطلاعات CPU، نسخه سیستم‌عامل و مانند آن، می‌تواند کمک فراوانی به کاربران کند. با استفاده از ابزار مخصوص به این کار در ویندوز، می‌توانید همه اطلاعات مبنایی از سیستم خود را به دست آورید.

 

برای دسترسی به این ابزار، نخست کلیدهای Win + R را فشار داده و سپس در پنجره Run عبارت msinfo۳۲ را وارد کنید.

 

 

۴ – Advanced User Account Tool
همه کاربران ویندوز دیگر می‌دانند، می‌توان به سادگی ‌به تنظیمات حساب کاربری ویندوز از طریق Control Panel دسترسی داشت. در اینجا می‌توانید بیشتر گزینه‌های مربوط به حساب کاربری از جمله گذر‌واژه و نوع حساب کاربری را تغییر دهید.

 

اما ویندوز ابزار دیگری که یک ابزار حرفه‌ای برای مدیریت امور مربوط به حساب کاربری است، دارد که می‌توانید در آن‌ کاملاً حرفه‌ای و بهینه، حساب‌های کاربری را مدیریت کنید.

 

برای دسترسی به این ابزار، نخست Win + R را فشار دهید و سپس در پنجره Run عبارت netplwiz را وارد کنید.

 

 

این‌ها تنها نمونه‌هایی از ابزارهای حرفه‌ای ویندوز است که البته بسیاری از ابزارهای حرفه‌ای دیگر در این میان همچون Group Policy Editor و Registry Editor نیز وجود دارند. شما چه ابزارهای حرفه‌ای در ویندوز می‌شناسید؟

ترفندی برای مخفی کردن درایوها در WINDOWS EXPLORER

قفل‌گذاری ‌روی پوشه‌ها و فایل‌ها، یکی از مواردی است که بیشتر کاربران برای نگهداری از داده‌های خود بدان متوسل می‌شوند؛ اما اگر یک یا دو درایو از سیستم حاوی اطلاعات سری باشد، دیگر پنهان کردن پوشه‌ها کارساز نیست. در این گونه موارد باید کل درایو را مخفی کرد. ما به شما نحوه مخفی کردن درایو‌ها در Explorer را بدون هیچ ابزار جانبی آموزش می‌دهیم.

 

حتما تاکنون چندین مطلب درباره چگونگی ایجاد پوشه‌های مخفی و قفل‌گذاری شده در ویندوز خوانده‌اید؛ اما قفل‌گذاری و مخفی کردن پوشه‌ها چندان کار اطمینان بخشی نیست. حفظ امنیت اطلاعات و داده‌های شما از این راه‌های میسر نخواهد بود و اگر به دنبال امنیت داده‌های خود هستید، حتما آن‌ها را رمزنگاری یا Encrypt کنید.

 

اما تا پیش از آن، می‌توانید یک یا چند درایو را در سیستم خود و در Explorer ویندوز به شکل کامل مخفی کنید. اگر در این درایو پوشه‌هایی دارید که حاوی اطلاعات اساسی هستند که نمی‌خواهید دیگران با گشتن در ویندوز شما به آن‌ها دسترسی پیدا کنند، بهترین کار مخفی کردن این درایو است، ولی چگونه می‌شود درایو‌ها را در ویندوز پنهان ساخت؟!

 

 

پیش از آغاز کار یادآوری چند نکته اساسی است؛ نخست اینکه این ترفند، نیازمند ‌ دستکاری در رجیستری ویندوز است. پس پیش از آغاز کار و برای اطمینان، بهتر است‌ از رجیستری ویندوز خود، یک نسخه پشتیبان داشته باشید؛ هرچند این دستکاری چندان جدی و یا به عبارتی حساس نیست.

 

نکته دیگر آنکه این ترفند، درایو یا درایوهای مورد نظر را مخفی می‌کند؛ به این معنا که اگر شخصی حرفه‌ای پشت سیستم شما قرار بگیرد و حدس بزند، ‌درایو‌ها مخفی شده‌اند، می‌تواند دوباره آن‌ها را‌ نمایش دهد. در نتیجه این ترفند برای مخفی کردن درایو‌ها از دید دوستان و کاربران عادی ـ که شاید با سیستم شما کار کنند ـ سودمند است.

 

نکته سوم اینکه هرچند درایو مورد نظر از دید شما و دیگر کاربران مخفی شده است،‌ هنوز قابل دسترسی است. شما می‌توانید با وارد کردن آدرس درایو در Explorer به آن دسترسی داشته باشید. همچنین سایر برنامه‌ها به این درایو دسترسی دارند. در نتیجه می‌بینید که راه چندان مناسبی برای نگهداری از اطلاعات نیست؛ اما راهی سریع و کارآمد به نظر می‌آید.

 

ما این ترفند را ‌روی ویندوز XP، 7 و 8 آزمون کردیم و در همه آنها پاسخگو بوده است.
برای شروع، ‌روی دکمه‌های Win + R کلیک کنید تا پنجره Run باز شود. در این پنجره، عبارت regedit را وارد کرده و کلید Enter را بزنید تا ویرایشگر رجیستری ویندوز اجرا شود. همچنین می‌توانید در منو‌ Start به دنبال Regedit بگردید.

 

 

پس از باز شدن ویرایشگر رجیستری، از نمای درختی در پنل سمت چپ به آدرس زیر بروید؛

 

HKEY_LOCAL_MACHINE – Software – Microsoft – Windows – CurrentVersion -Policies – Explorer

 

سپس ‌روی Explorer کلیک راست کرده و گزینه DWORD را برگزینید. کاربران ویندوز 7 و 8 از گزینه DWORD 32-bit استفاده کنند.

 

 

نام این ورودی جدید را به NoDrives تغییر دهید و ‌روی آن دو بار لیک ‌تا مقدار آن را ویرایش کنید. در پجره مربوطه، مقدار Base را به Decimal تغییر دهید.

 

 

هم‌اکنون برای آنکه درایو مورد نظر خود را مخفی کنید، باید عدد مربوط به آن را در بخش Value data وارد کنید. اعداد زیر هر یک نشان‌دهنده درایو مربوطه هستند؛

 

A: 1,B: 2,C: 4,D: 8,E: 16,F: 32,G: 64,H: 128,I: 256,J: 512,K: 1024,L: 2048,M: 4096,N: 8192,O: 16384,P: 32768,Q: 65536,R: 131072,S: 262144,T: 524288,U: 1048576,V: 2097152,W: 4194304,X: 8388608,Y: 16777216,Z: 33554432,All: 67108863

 

به عبارت دیگر، اگر می‌خواهید درایو E را مخفی کنید، در Value data باید عدد ۱۶ را وارد نمایید (دقت داشته باشید ‌Base بر مبنای Decimal تنظیم شده باشد).

 

نکته جالب ‌اینکه شما می‌توانید دو یا چند درایو را ‌همزمان مخفی کنید. برای این کار باید اعداد درایو‌های مربوطه را با هم جمع کنید؛ مثلا اگر می‌خواهید درایو D و E را همزمان مخفی کنید باید عدد ۲۴ را وارد نمایید، زیرا ۸ + ۱۶ = ۲۴ خواهد بود.

 

و در پایان، پس از انجام همه این کار‌ها، کافی است ‌سیستم خود را Restart کنید تا درایو‌های شما مخفی شوند. با این ترفند، حتی قادر به مخفی کردن درایو C یا درایو سیستمی خود هستید؛ اما برای باز گرداندن درایو‌های خود، کافی است دوباره مقدار Value data را برابر صفر قرار دهید یا اینکه کل ورودی ساخته شده را پاک کنید.

امکانات جدید ویندوز ۱۰

مایکروسافت اخیرا با انتشار اخبار و اطلاعاتی از ویندوز جدید خود با نام Windows 10 همگان را غافلگیر کرد؛ این در حالی است که بیشتر ما در اندیشه ویندوز نسخه‌ی ۹ بودیم! طبق شایعات منتشر شده، دلیل این کار از سوی شرکت مایکروسافت ویندوز قدیمی ۹۵ بوده است.

 

نگاهی به این نسخه پیش نمایش انداختیم و سعی کردیم جدیدترین امکانات و قابلیت های آن را استخراج کرده و در اختیار شما عزیزان قرار دهیم. برای هر یک از ۱۰ ویژگی جدید یک اسکرین شات نیز تهیه و قرار داده شده است.

 

 

منوی استارت
بسیاری از کاربران فقدان منوی استارت را در ویندوز ۸ احساس می کردند و از این بایت گلایه داشتند. مایکروسافت نیز در همین راستا، منوی استارتی با طراحی و عملکرد بسیار عالی را در ویندوز ۱۰ قرار داده است. تنها فرق این منو با نسخه‌ی قدیمی خود، قرار گرفتن کاشی های میانبر به برنامه ها و بخش های مختلف است. همچنین منوی جست و جو نیز هم اکنون نتایجی را از وب در اختیار کاربران قرار می دهد.

 

 

استارت اسکرین یا دسکتاپ؛ خودتان انتخاب کنید
فرقی نمی کند که طرفدار استارت اسکرین متروی ویندوز ۸ باشید و یا از آن تنفر داشته باشید؛ ویندوز ۱۰ به شما حق انتخاب داده است. می‌توانید از دسکتاپ معمولی و یا منوی استارت اسکرین استفاده نمایید. در نسخه‌ی پیش نمایش، استارت اسکرین به صورت پیش فرض انتخاب شده است.

 

 

اپلیکیشن های مدرن در دسکتاپ
از آنجایی که امکان انتخاب بین دسکتاپ و یا منوی استارت اسکرین برای کاربران قرار داده شده است، اما ممکن است فکر کنید که آن اپلیکیشن های مترویی و مدرن استارت اسکرین در دسکتاپ چگونه نمایش داده می شوند؟

 

پاسخ بدین صورت داده می شود که این اپلیکیشن ها هم اکنون قابل اجرا در دسکتاپ و آن‌ هم در پنجره مخصوص خود هستند و امکان مینیمایز و نوتیفیکیشن را نیز به کاربران ارائه می کنند.

 

 

دسکتاپ های مجازی
تا یادمان می آید، لینوکس و مک از دسکتاپ های مجازی پشتیبانی می کردند؛ حالا نیز مایکروسافت تصمیم گرفته است این قابلیت را به ویندوز خود بیافزاید. اپلیکیشن هایی را که در یک دسکتاپ باز می کنید، تنها به همان بخش محدود می شوند و انتقال به آن برنامه شما را به دسکتاپ مختص آن می برد.

اما به نظر می رسد هنوز امکان باز کردن یک اپلیکیشن در چند دسکتاپ وجود ندارد. برای افزودن منوی دسکتاپ جدید کافیست دکمه‌ی + را که در کنار بخش جست و جو انتخاب کرده و Add Desktops را بزنید.

 

 

مولتی تسک

 

 

بخش بندی صفحه
قابلیت بخش بندی (Snap) یکی از قابلیت های بسیار موفق و پر کاربرد ویندوز به حساب می آید که پس از ارائه کاربران سیستم عامل مک را نیز به خود علاقه مند کرد. این قابلیت در ویندوز ۱۰ نیز قرار گرفته است. البته قابلیت های بیشتری نیز به آن اضافه شده است و کار را برای کاربران ساده تر و در عین حال حرفه ای ساخته است.

 

 

منوی تسک با طراحی بهتر
این ویژگی بیشتر برای تبلت ها افزوده شده است؛ آیکون ها بزرگ تر شده اند و همچنین دو آیکون جست و جو و همچنین بخش بندی دسکتاپ اضافه شده اند.

 

 

جست و جو
بخش جست و جو در ویندوز ۱۰ تغییرات زیادی را متحمل شده است. هم اکنون با جست و جو در نوار مربوطه، علاوه بر نمایش نتایج داخلی ویندوز، از فضای وب نیز موارد مرتبط به نمایش در می‌آیند. همچنین در حین بررسی، متوجه تغییرات ریز و درشت دیگری در این بخش شدیم.

 

 

جست و جو گر
مطابق تصویر زیر، این بخش نیز تغییرات کوچکی را شامل شده است. از جمله این موارد می‌توان به امکان اشتراک گذاری سریع‌تر فایل‌ها از طریق ایمیل اشاره کرد.

 

 

چگونه فلش دیسک ها را بدون SAFELY REMOVE کردن خارج نماییم

فکر میکنم یادتان هست که وقتی اولین فلش دیسکتان را خریداری میکردید چقدر به شما تاکید میکردند که برای سالم ماندن فلشتان بهتر است از Safely Remove استفاده نمایید. سیستم عامل های گذشته این امکان را برای عدم خرابی فلش دیسک ها و از بین رفتن اطلاعات موجود در آن دارا بودند. اما زمان زیادی از آن دوران گذشته است و سیستم عامل ها نیز با گذر زمان پیشرفت های زیادی کرده اند و گزینه Safely Remove بیشتر جنبه فرمالیته پیدا کرده است.

 

به جز زمانی که فلش دیسکتان را در حین انتقال اطلاعات خارج کنید ، در مواردی که فلش دیسک به صورت بدون استفاده به رایانه تان متصل است، بیرون کشیدن آن بدون Safely Remove کردن هیچ مشکلی برای فلشتان به وجود نخواهد آورد.

اما برای اینکه خیالتان از هر بابتی راحت شود ، امروز قصد دارم امکانی را در ویندوز 7 به شما معرفی کنم تا بدون زدن Safely Remove هم ، هیچگونه مشکلی برای فلشتان به وجود نیاید. ما در این مقاله به آموزش نحوه فعالسازی این امکان خواهیم پرداخت.

 

در ابتدا توجه داشته باشید که فلش یا هارد اکسترنال مورد نظرتان باید به کامپیوترتان متصل باشد.

 

قدم اول: باز کردن Device Manager
برای اینکار کافی است در منوی استارت کلمه Device Manager را جستجو نمایید.

 

 

قدم دوم: دنبال USB Device ها بگردید
زمانی که Device Manager باز شد، کافی است روی Disk Drives کلیک کنید تا باز شود. دستگاه های USB همواره در نام خود عبارت "USB" را دارا میباشند.

 

 

قدم سوم: انتخاب گزینه Quick Removal
روی وسیله مورد نظرتان دابل کلیک نمایید و به تب Policies بروید و اولین گزینه را انتخاب نمایید

 

 

به همین سادگی ! از این به بعد با خیال راحت و بدون نگرانی از هرگونه مشکلی میتوانید فلش یا هارد اکسترنالتان را بدون Safely Remove کردن خارج نمایید. فقط توجه داشته باشید که بهتر است در حین انتقال اطلاعات از اینکار اجتناب کنید.

اقدامات اساسی پس از خرید کامپیوتر و لپ تاپ

خیلی از افراد پس از خرید کامپیوتر و لپ تاپ جدیدشان با سرعت هرچه تمام، آنرا روشن کرده و مشغول کار و استفاده از آن میشوند و ساعات های زیادی را پشت سیستمی که به تازگی آنرا خریداری کرده اند سپری میکنند. برای اطمینان صحت و همچنین لذت بردن هر چه بیشتر از این کامپوتر و لپ تاپ جدیدتان بهتر است اقداماتی را نیز رعایت کنید .

اقدامات اساسی پس از خرید لپ تاپ
اولین سوالی که در ذهن مان ایجاد میشود پس از خرید یک لپ تاپ جدید چه کارهایی لازم است انجام دهیم ؟!

باتری
امروزه اکثر لپ‌تاپ‌ها به باتری‌های لیتیوم ـ یونی و لیتیوم ـ پلیمری مجهز شده اند . این باتری‌ها برخلاف باتری‌های قدیمی نیکل ـ متال و نیکل ـ کادمیوم نیازی به شارژ طولانی مدت ندارند. در این باتری‌ها عملیات شارژ پس از رسیدن به صد درصد، متوقف می‌شود و فرقی ندارد شما پس از آن چندین ساعت دیگر نیز باتری را به شارژر وصل کنید یا خیر.

 

 

برای شارژ اولیه بهتر است باتری را یک‌بار شارژ کامل کنید. توجه داشته باشید باتری‌های لیتیوم ـ یونی و لیتیوم ـ پلیمری بهتر است پیش از تخلیه کامل شارژدوباره شارژ شوند و عملیات شارژ نیز تا صد درصد کامل انجام نشو (حدودا بین ۵۰ تا ۸۰ درصد شارژ تخلیه شده باشد) . هرچه این باتری‌ها بیشتر و در فواصل زمانی کوتاه‌تر شارژ شوند، عمر آنها بیشتر می‌شود. چنانچه قصد دارید دستگاه را به‌طور مداوم به برق وصل کنید، نیازی به جداکردن باتری ندارید ؛ زیرا باتری بیش از حد شارژ نمی‌شود.

سیستم عامل
درصورتی که لپ‌تاپ جدید شما بدون سیستم عامل است، با توجه به سلیقه‌ خود و امکانات سخت‌افزاری دستگاه یکی از نسخه‌های ۳۲ یا ۶۴ بیت ویندوز ۷ یا ۸ یا سیستم عامل موردعلاقه تان را روی آن نصب کرده و پس از آن عملیات به روزرسانی سیستم عامل را انجام دهید.

 

 

در صورتی که دستگاه به همراه سیستم‌عامل اورجینال خریداری شده است، کافی است به‌روزرسانی های موجود را روی آن اعمال کنید ( در صورتی که سیستم عامل اورجینال شما ویندوز است برای آپدیت آن به کنترل پنل رفته و سپس به System and Security > Windows Update > Check for Updates بروید)‌ .

درایورها

 

 

در اکثر موارد درایورهایی که همراه با دستگاه عرضه می‌شود یا سخت‌افزارهایی که با سیستم‌عامل شناسایی می‌شوند، به‌روز نیستند. توصیه می‌کنیم با مراجعه به سایت سازنده لپ‌تاپ خود، آخرین نسخه از درایورهای موجود را با توجه به سیستم‌عامل دستگاهتان دانلود کنید و ضمن به‌روزرسانی درایورهای نصب شده، یک نسخه از آنها را ذخیره و برای استفاده در آینده نگهداری کنید.

پارتیشن‌بندی

 

 

هارد‌دیسک لپ‌تاپ در بیشتر مواقع به یک درایو تقسیم می‌شود که در این درایو نیز سیستم‌عامل نصب شده است. برای جلوگیری از بروز چنین مشکلات احتمالی و تقسیم‌بندی بهتر اطلاعات روی هارد‌دیسک، بهتر است آن را پارتیشن‌بندی کنید. نرم‌افزارهایی همچون EaseUS Partition Master Free قابلیت پارتیشن‌بندی بدون از دست دادن اطلاعات را در اختیار شما قرار می‌دهد و می‌توانید به‌ صورت رایگان به استفاده از آن بپردازید.

حذف و اضافه ها
اگر لپ‌تاپ شما همراه با سیستم‌عاملی عرضه شده باشد، به احتمال زیاد نرم‌افزارهای زیادی بر روی آن نصب شده که برخی از آنها برای شما کاربردی ندارند و برخی دیگر نیز نصب شان به‌صورت موقت و آزمایشی بوده است. پیشنهاد می‌کنیم نرم‌افزارهای نصب شده را با دقت بررسی کرده و هر کدام را که به آن نیازی ندارید، حذف کنید.

 

 

ابزار امنیتی
اولین برنامه هایی که ‌باید روی سیستم‌عامل دستگاه خود نصب کنید، ابزارهای امنیتی‌ است. آنتی‌ویروس و دیواره‌ آتش (فایروال) از جمله نرم افزار هایی به شمار می‌رود که در ابتدای کار و پیش از نصب دیگر نرم‌افزارها ‌باید روی سیستم‌عامل خود نصب کنید تا مانع اجرای بدافزارهای احتمالی حین عملیات نصب شوند.

 

 

برنامه کاربردی
اکنون ویندوز رایانه بروز شد، عمل پارتیشن بندی صورت گرفته و همچنین ابزار های امنیتی نیز در سیستم نصب شده است . اکنون دیگر نوبت استفاده از لپ تاپ شما فرارسیده است . اکنون میتوانید نرم افزار های کاربردیتان مانند افیس،مرورگر مورد علاقه تان، مجموعه افیس و … را بر روی لپ تاپ خود نصب کنید !

پشتیبان گیری
در نهایت وقتی همه چیز به پایان رسید، برای آن‌که هنگام نصب مجدد سیستم‌عـــامل خود مجبوربه نصب دوباره  تمام برنامه ها و تنظیمات اعمال شده بر روی سیستم نباشید پیشنهاد میکنیم از آن با استفاده از نرم افزارهایی چون Acronis True Image  نسخه پشتیبان تهیه کنید !
اقدامات اساسی پس از خرید کامپیوتر جدید

 

پس از ذکر اقدامات اساسی از خرید لپ تاپ اکنون نوبت گفتن اقدامات اساسی که پس از خرید یک کامپیوتر جدید باید انجام دهیم را دکر میکنیم که تفاوت انچنانی با نکته های قبل ندارد !

آپدیت ویندوز
خوب اگر ویندوز سیستمتان اورجینال است حتما ان را آپدیت کنید ! برای اپدیت آن به کنترل پنل رفته و سپس به System and Security > Windows Update > Check for Updates بروید.

 

نکته : پس از اتمام دانلود و نصب سیستم را ریستارت کنید .

 

 

نصب آنتی ویروس و ابزار امنیتی
به سراغ افزایش امنیت سیستم خود بروید، ویندوز ۸ به طور پیش فرض با Windows Defender همراه است اما کافی نیست بهتر است آنتی ویروس های قدرتمند تری را بیابید !

موارد اضافه سیستم را پاک کنید !

 

وقتی سیستم جدیدی می‌خرید خواهید دید که سازندگان آن را از بلاتورها پر کرده‌اند. خوشبختانه برای حذف بلاتورها ابزارهایی چون PC Derapifier  وجود دارند که با نصب آنها می‌توانید کامپیوتر خود را برای پیدا کردن موارد اضافه جستجو کنید.
در صورتی که ویندوز ۸ دارید باید بدانید که ابزارهای اینچنینی نمی‌توانند بلاتورهای مرتبط به برنامه‌های مترو یا همان کاشی‌های زنده را پاک کنند. اگر برنامه‌ای را نمی‌خواهید، باید روی آن راست کلیک کرده و حذفش کنید.

نرم افزار های کاربردی تان را نصب کنید !
همانطور که در قبل توضیح داده شد نرم افزار های مورد نیاز خود را نصب کنید !

 

از هارد خود بکاپ بگیرید

درایورها را بروزرسانی کنید
 

 

منبع:fenjon.com

چگونه بخش‌هایی از متن را در WORD غیر قابل ویرایش کنیم؟

گاه لازم است ‌یک فایل مستند Word را در اختیار همکاران یا دوستان خود یا هر شخص دیگری قرار دهید تا تغییرات و ویرایش‌هایی در آن صورت بگیرد؛ اما لازم است ‌بخش‌هایی از این متن به هیچ وجه قابل تغییر نباشد و افراد دیگر جز شما قادر به ویرایش آن‌ها نباشند. برای این موضوع راهکاری در Word وجود دارد که موضوع امروز ماست.

 

فایل‌های مستند Word شما گاهی واجد بخش‌هایی است که از اهمیت اساسی برخوردارند و به هیچ وجه نباید در آن‌ها تغییراتی اعمال شود. حال اگر فایل مستند خود ـ که مثلا حاوی پایان نامه شماست ـ در اختیار شخصی برای ویرایش قرار بگیرد، چگونه از عدم اعمال تغییرات در این بخش‌ها اطمینان حاصل می‌کنید؟

 

برای این موضوع نرم‌افزار واژه‌پرداز مایکروسافت یعنی Word یک ابزار ذاتی دارد که بخش‌هایی از متن را که شما تعیین می‌کنید، به گونه‌ای مشخص می‌سازد که به جز شما شخص دیگری قادر به ویرایش آن نخواهد بود. این راهکار در زمانی که فایل مستند خود را برای ویرایش یا همکاری در اختیار دیگران می‌گذارید، بسیار مفید خواهد بود.

 

بگذارید با هم نگاهی به این ترفند ساده در Word داشته باشیم.

اما پیش از شروع باید یادآور شویم که این ترفند، تفاوت اساسی با Document Protection دارد که‌ یک فایل مستند را کاملا قفل و غیر قابل ویرایش می‌کند.

 
مشخص کردن بخش‌هایی از متن برای عدم پذیرش تغییرات

قبل از شروع به کار اصلی، نخست باید‌ تب Developer را در مایکروسافت Word فعال کنید. این تب در حالت عادی مخفی است، زیرا حاوی تنظیمات پیشرفته‌ای است که اغلب به کار کاربران حرفه‌ای می‌آید. برای فعال کردن این تب بر روی منوی File کلیک ‌و گزینه Options را انتخاب کنید.

 

 

با این کار، پنجره تنظیمات Word باز می‌شود. در این پنجره بر روی بخش Customize Ribbon کلیک کرده و از پنل سمت راست تیک گزینه Developer را بزنید ـ در ذیل بخش Main Tabs ـ و سپس ‌روی OK کلیک کنید.

 

 

حال ‌روی نوار روبان تب Developer افزوده می‌شود.

 

 

اکنون برای مشخص کردن بخشی از متن که می‌خواهید غیر قابل ویرایش باشد، آن بخش مورد نظر را انتخاب کنید و سپس از تب Developer دکمه Rich Text Content Control را بزنید. این کار متن شما را در داخل یک کادر ویژه قرار می‌دهد.

 

 

سپس از همان تب Developer گزینه Properties را انتخاب کنید.

 

 

این کار پنجره Content Control Properties را باز می‌کند که در این قسمت، باید عنوان بخش تعیین شده را نوشته و تیک هر دو گزینه Content Control cannot be deleted و Contents cannot be edited را در ذیل بخش Locking بزنید. همچنین می‌توانید، گزینه‌های دیگر برای تغییر رنگ، حاشیه‌ها و مانند آن را نیز در همین پنجره تعیین کنید. در ‌‌نهایت بر ‌دکمه OK کلیک کنید تا تغییرات ذخیره شود.

 

 

به این ترتیب، بخش مشخص شده قابل ویرایش و تغییر نخواهد بود تا زمانی که از بخش Properties مجددا محدودیت اعمال شده برداشته شود.

 

 

این اقدام نه تنها در مورد متن که در خصوص سایر محتوایی که در فایل مستند شما قرار می‌گیرد نیز قابل انجام است و روند کار کاملا مشابه آن چیزی است که پیشتر توضیح دادیم.

 

به این ترتیب به سادگی ‌خواهید توانست تا بخش‌های مهم فایل مستند خود را از هرگونه تغییر ناخواسته نجات دهید.

کارهایی که باید هنگام استفاده از رایانه جدید انجام دهید

خرید رایانه جدید مانند خودروی نو نیست که سوئیچ را بچرخانید، پا را روی پدال فشار دهید و حرکت! باید وقتی برای اولین بار رایانه‌ نو خود را روشن می‌کنید، کارهای ساده و کوچکی را انجام دهید تا بهتر، سریع‌تر و ایمن‌تر کار کند.

 

1. به‌روز رسانی
اولین گام، به‌روزرسانی است. ابتدا رایانه خود را به اینترنت متصل و بعد کنترل پنل ویندوز را باز کرده و به مسیر System and Security»Windows Update»Check for Updates بروید. خود سیستم‌ به‌روزرسانی‌ها را جستجو می‌کند. پس از یافتن به‌روزرسانی‌ها، آنها را دانلود و نصب کنید. سپس رایانه خود را ری‌استارت کرده و دوباره این کار را انجام دهید تا چک کردن به‌روزرسانی‌ها تمام شود.

 

ویندوز در دفعات بعد به‌روزرسانی‌های جدید را دانلود و نصب می‌کند، مهم این است از این مرحله سربلند بیرون بیایید. البته فراموش نکنید این فقط درباره نسخه‌های اصلی ویندوز است و نمی‌توانید نسخه‌های قفل شکسته‌ای را که روی رایانه‌ خود نصب کرده‌اید، به این روش به‌روزرسانی کنید. برای به‌روز‌رسانی نسخه‌های قفل‌ شکسته باید سراغ پچ‌هایی بروید که در سایت‌های متفرقه قرار می‌گیرد. البته استفاده از آنها هم خطرناک است و امنیت دستگاه شما را پایین می‌آورد.

 

2. اول ایمنی، بعد کار
با این‌که همراه ویندوز یک دیوار دفاعی ارائه می‌شود و مثلا ویندوز 8 همراه Windows Defender عرضه شده، اما سیستم شما کاملا ایمن نیست، بلکه روی رایانه حتما باید آنتی‌ویروسی نصب شود. با انتخاب و نصب هرکدام از آنها که مناسب شماست، از نفوذ بدافزارها و ویروس‌ها به سیستم خود جلوگیری کنید.

 

3. نصب مرورگر دلخواه
گام بعدی، نصب مرورگر دلخواه است تا با آن وبگردی کنید. پس اگر با اینترنت اکسپلورر احساس راحتی نمی‌کنید، مرورگرهای متداول دیگری مانند کروم، فایرفاکس، سافاری و اپرا را امتحان کنید. خوشبختانه تمام این مرورگرها آخرین نسخه نرم‌افزارشان را به‌صورت رایگان روی سایت‌خود قرار می‌دهند تا دانلود و استفاده کنید.

 

4. تمیز کردن رایانه
این مرحله اختیاری است. اگر خود ویندوز رایانه را نصب کرده‌اید، می‌توانید از آن صرف نظر کنید، اما رایانه‌هایی که همراه با سیستم‌عامل فروخته می‌شود، معمولا روی خود تعدادی نرم‌افزار اضافه دارد. پس می‌توانید بعد از خریداری از دست این نرم‌افزارها خلاص شوید و رایانه خود را تمیز کنید. برای این‌کار باید سراغ گزینه Add or Remove Programs در کنترل پنل بروید و نرم‌افزارهای اضافی را پاک کنید. مراقب باشید به اشتباه یک درایور یا نرم‌افزار حیاتی را پاک نکنید.

 

راه دیگر این است که با دانلود و نصب نرم‌افزار PC Decrapifier رایانه خود را اسکن و فایل‌های بی‌کاربرد را پاک کنید. با این ابزار خیلی سریع‌تر از این‌که به‌واسطه کنترل پنل این کار را انجام دهید، به هدف می‌رسید و اگر نرم‌افزار اشتباهی ‌را انتخاب کردید، PC Decrapifier به شما اخطار می‌دهد با مشکل روبه‌رو نشوید.

 

نرم‌افزار رایگان PC Decrapifier را می‌توانید از آدرس http:‌/‌‌/‌bit.ly‌/‌1G6taoE با حجم90/1 مگابایت سازگار با ویندوز 7 و 1‌/‌8 دانلود کنید. پس از نصب و راه‌اندازی با صفحه‌اصلی نرم‌افزار روبه‌رو می‌شوید که یک دکمه بزرگ به نام Analyze دارد. با کلیک کردن روی آن، کار نرم‌افزار شروع می‌شود.

 

5. نصب درایورها
در نسخه‌های قبل از ویندوز ۷ یکی از پردردسرترین کارها پس از خرید و راه‌اندازی یک رایانه، فعال کردن درایور‌های آن بود؛ زیرا شما باید بیشتر سخت‌افزارها را جداگانه به ویندوز شناسانده و درایور‌های هر کدام را نصب می‌کردید. اما اکنون که بیشتر رایانه‌های ویندوزی از نسخه ۷ و بالاتر از آن استفاده می‌کنند، این مشکل کمتر شده و غیر از یک یا دو مورد، بیشتر سخت‌افزارها به‌صورت خودکار شناسایی می‌شوند.

 

رایانه شما بدون این درایورها نیز می‌تواند کار کند، اما صرف نظر کردن از نصب درایورها اشتباه است؛ زیرا قدرت اصلی دستگاه شما هیچ‌وقت نمایان نمی‌شود و سرعت دستگاه نیز تا حدود زیادی کاهش می‌یابد.

 

کارت گرافیک یکی از همان سخت‌افزارهای است که معمولا به‌صورت خود‌کار نصب نمی‌شود. برای مثال برای انجام کار با نرم‌افزارهای گرافیکی و بازی با گیم‌های رایانه‌ای یا حتی دیدن فیلم‌هایی با کیفیت بالا حتما باید درایورهای کارت گرافیک را نصب و به‌روزرسانی کنید.

 

6. تهیه نسخه پشتیبان
این کار باعث می‌شود هروقت و به هر دلیلی قصد نصب دوباره ویندوز را داشتید، آن را در کوتاه‌ترین زمان ممکن و براحتی نصب کنید. بنابراین باید یک کلون یا ایمیج از هارددرایو اولیه خود بگیرید و آن را در هارددرایو دیگری ذخیره کنید. با این کار می‌توانید در هر زمانی از بوت‌آپ ویندوز خود با بازگرداندن نسخه پشتیبان، ویندوز جدیدی داشته باشید.

 

فرق بین کلون و ایمیج این است که کلون، کپی دقیقی از هارددرایو شما در درایو دیگری ایجاد می‌کند و برای انجام آن نیز به دو هارددرایو یکی برای مبدا و دیگری برای مقصد نیاز دارید. اما ایمیج را می‌توانید روی یکی از درایو‌های هارد مانند درایو D بگیرید و در زمان لازم از آن استفاده کنید. نرم‌افزارهای زیادی مانند Macrium Reflect Free، Drive Image -R و EaseUS Todo Backup برای گرفتن کلون‌ها و ایمیج‌ها وجود دارد.