توت از میوه هایی است که دارای خواص مختص به خود می باشد.
در خراسان جنوبی تقریبا در اکثریت روستا ها درختان توت را می توان مشاهده کرد. توت علاوه بر اینکه میوه ای لذیذ و مورد علاقه همگان است و برای احشام نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
سرتاسر کوه باغران یکی از محل هایی است که درختان توت به وفور مشاهده می گردند.
فصل توت آواخر بهار و اوایل تابستان است . در این فصل اعضای خانواده و فامیل جمع شده و با آوردن سفره بزرگی بنام سفره ی توتی که جاوند هم نامیده می شود به اصطلاح توت تکانی می کنند. به این صورت که یکی بر درخت بالا می رود و چهار نفر چهار گوشه جاوند را گرفته تا در موقع تکان دادن درخت و ریختن توت ها توت ها بیرون نریزند و در نهایت هم بر گرد این جاوند توتی می نشینند و از این میوه خداداده سیر می گردند. معمولا به دنبال این توت خوردن یک پارچ توت سرد که داخل آن کاکوتی ریخته اند حسابی شخص را سرحال می کند.
بعضی از درختان توت برای تهیه توت خشک یا همان کشته توت مورد استفاده قرار می گیرند به این صورت که درخت را هر گز نمی تکانند تا توت ها بر درخت خشک شود و جاوند هایی را هم در زیر درخت پهن می کنند تا توت بر روی آن بریزد.
بخشی از توت ها نیز که شاید کیفیت پایین تری داشته باشند در پشت بام ها و در داخل آفتاب خشک می شوند این توت ها معمولا رنگ آنها تیره می گردد و بیشتر بعنوان غذای گوسفندان مورد استفاده قرار می گیرند.
توت خشک شده یا همان کشته توت یکی از آجیل هایی است که اغلب در شب نشینی ها با شیرینی طبیعی خودش مورد توجا قرار می گیرد
